Dieta dr Budwig – kompleksowe podejście

Dieta dr Budwig to kompleksowa terapia naturalna. Od strony dietetycznej detoksykuje i dostarcza choremu ciału te składniki odżywcze, które są mu niezbędne do wyzdrowienia. Równolegle wymaga wprowadzenia w życiu pacjenta zmian tak, aby:

• przywrócić mu zdrowy rytm codziennych aktywności (sen, higiena, jedzenie, wysiłek fizyczny, relaks), w tym ogromnie ważny czas przebywania na zewnątrz w naturalnym środowisku (rola słońca)
• oczyścić najbliższe środowisko z zanieczyszczeń oraz ze źródeł szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego (zdrowe funkcjonowanie każdej komórki uzależnione jest od właściwych potencjałów elektrycznych).

Dr Budwig wiele razy zwracała uwagę, że jej diecie musi towarzyszyć zmiana w stylu życia. Zatem oprócz przestrzegania reguł żywieniowych chory musi bezwzględnie pamiętać o:

• zakazie palenia tytoniu,
• codziennym ruchu  na świeżym powietrzu (osoby leżące trzeba codziennie werandować w słońcu, na balkonie lub przy otwartym oknie)
  Osobom wycieńczonym chorobą, dr Budwig zalecała spędzanie jak największej ilości czasu na zewnątrz, w słońcu. Swoich pacjentów zawsze najpierw wyprowadzała z sal szpitalnych, aby mogli w pełni korzystać z dobrodziejstw, jakimi natura obdarza nas dzięki światłu słonecznemu.
• stosowaniu odzieży tylko z naturalnych włókien (len, bawełna, jedwab, wełna),
• stosowaniu wyłącznie prostych, naturalnych kosmetyków,
• korzystaniu ze zdrowych materacy (z naturalnymi wypełnieniami, nie zawierających elementów metalowych, tj. bez sprężyn)
• codziennych naprzemiennych prysznicach
• rezygnacji z oglądania telewizji
• oraz w bardzo ciężkich przypadkach: wspomaganiu nacieraniami , okładami lub/i lewatywami z oleju lnianego lub – jeśli są dostępne – z olejów ELDI.

Dr Budwig w pełni zdawała sobie sprawę z wpływu, jaki na powodzenie leczenia ma stan emocjonalny pacjenta. Dlatego tak ważne było dla niej, aby pacjent nie odczuwał niepokoju oraz niezadowolenia. Jest to istotne nawet na etapie przygotowywania potraw: posiłki powinny być gotowane dla chorego z miłością, a danie na talerzu powinno zachęcać do jedzenia. Równie ważne było dla niej, aby – w przypadku zaistnienia jakichś konfliktów w rodzinie, w życiu uczuciowym – pacjent dążył do ich pomyślnego dla siebie i innych rozwiązania. Życie w długotrwałej depresji obniża zdolności do leczenia, szczególnie jeśli stres leży u podłoża rozwoju choroby. Relaksacji sprzyjają:

• słuchanie muzyki,
• ćwiczenia oddechowe,
• śmiech,
• ćwiczenia fizyczne,
• spacery.